یکی از دستگاه‌های ثابت اصلی مورد استفاده در نیمه اول قرن بیستم اپلاینس Twin wire بود که توسط E. Johnson در 1932 معرفی شد. این دستگاه دارای بند روی دندانهای ثنایا و کرسی بود و از سیم 10 میل استیل دو قلو جهت ردیف کردن دندان‌های ثنایا استفاده می‌کرد. این وایرهای ظریف توسط تیوپهای طویلی که از مولرها به مجاورت کانین‌ها امتداد داشت محافظت می‌شد. کارایی این دستگاه فقط در حد tip کردن دندانها بود مگر اینکه از تغییرات خاص و غیرمعمول در آنها استفاده می‌شد. این اپلاینس می‌توانست بطور موفق دندانهای قدامی را ردیف (قدامی-خلقی) کرده و همچنین در هم سطح نمودن عمودی و اصلاح چرخش (derotation)آنها مؤثر بود بعلاوه بخاطر کاربرد نیروهای سبک استفاده از آن برای بیمار و کلینیسین راحت بود. این دستگاه امروزه دیگر کاربردی ندارد.