Tooth mobility
همه ی دندانها کمی لقی فیزیولوژیک دارند که در دندانها و در زمانهای مختلف متفاوت است. بیشترین لقی دندانها در زمان بیدار شدن از خواب در صبح است که در نتیجه ی کمی اکستروژن دندانها ناشی از تماس اکلوزال محدود در خواب است وبا بیدارشدن و نیروهای اینتروژن ناشی از جویدن و بلع به تدریج کاهش می یابد. دندانهای تک ریشه لقی بیشتری از دندانهای چند ریشه دارند و انسیزورها بیشترین لقی را دارند. عمدتا لقی در جهت افقی است اما لقی در جهت آگزیالی هم با درجات کمتر رخ می دهد.
نام نویسنده:
منابع:
O’Leary TJ. Tooth mobility. Dent Clin North Am. 1969;3:567. Parfitt GJ. Measurement of the physiologic mobility of individual teeth in an axial direction. J Dent Res. 1960;39:608.
Perlitsch MJ. A systematic approach to the interpretation of tooth mobility and clinical implications. Dent Clin North Am. 1980;24:177.