به  حرکت انتقالی رو به جلوی کندیل و دیسک مفصلی از موقعیت دهان بسته به روی برجستگی مفصلی و برعکس می گویند. طی این حرکت فک پایین به سمت جلو حرکت می کند. حرکت همزمان مستقیم به جلوی هر دو کندیل، یا همان جلو آمدن فک پایین، اصطلاحا پیشگرایی (Protrusion) نامیده می شود. مسیری که طی پیشگرایی توسط دندان های قدامی دنبال می شود، یقینا صاف یا مستقیم نیست. علت این امر، تماس بین دندان های قدامی و گاهی خلفی می باشد که در حاشیه ی فوقانی دیاگرام Posselt مشاهده می گردد. پیشگرایی به حدود 10 میلیمتر محدود می شود که عامل این محدودیت، اتصالات لیگامانی عضلات جونده و مفاصل گیجگاهی فکی می باشد.