پرسلن

می توان گفت مواد سرامیکی که به عنوان پرسلن شناخته میشوند، جایاه ویژه ای در دندانپزشکی دارند. زیرا با وجود اینکه پیشرفت های بسیاری در زمینه ی مواد کامپوزیتی و گلاس آینومر ها ایجاد شده  است، اما سرامیک ها هنوز از نظر زیبایی رضایت بخش ترین مواد هستند. رنگ، ترانسلوسنسی و ظاهر زنده آن را نمی توان با هیچ ماده ی دیگری مقایسه کرد.

پرسلن های دندانی اولیه مخلوطی از کائولن، فلدسپار و کوارتز بودند. در سال 1838 الیاس ویدمن پرسلن دندانی را با ترانسلوسنسی و رنگ هایی که با ددان های طبیعی همخوانی داشتند تولید کرد. ترکیب پرسلن دندانی امروزی و پرسلن خانگی در جدول مقابل آورده شده است.

کائولن یک آلومینوسیلیکات هیدراته (Al₂O₃.2SiO₂.2H₂O) است و به عنوان اتصال دهنده ذرات عمل می کند و قابلیت شکل پذیری پرسلن پخته نشده را فراهم می نماید. اما کائولن حتی در مقادیر کم، ماده ای اپک است و این بدان معناست که پرسلن های اولیه فاقد ترانسلوسنسی لازم بودند. بنابراین کائولن از پرسلن های دندانی حذف شد. به همین دلیل می توان پرسلن دندانی را یک فلدسپاتیک گلاس حاوی اجزای کریستالی سیلیکا دانست.