آهن رباها در حالت جاذبه یا دافعه می‌توانند نیروی لازم برای حرکت دندان‌‌ها را تولید ‌نمایند. دو مشکل عمده در استفاده از آن ها در ارتودنسی وجود دارد. اول این که حتی کوچکترین آهن رباها کاملاً حجیم می‌باشند. دوم آن که میزان نیرو با مربع فاصله نسبت عکس دارد و لذا کاهش (یا افزایش) نیرو با حرکت دندان، در صورتی که آهن رباها در ابتدا نزدیک یکدیگر باشند می‌تواند مشکل‌ساز باشد. از آهنربا های باند شده به دندان به صورت تک‌تک می‌توان برای بستن فضاها و قرار دادن دندان‌ ها در ردیف بهتر استفاده کرد. از لحاظ بیولوژیکی مشخص شده است که آهنربا ها مضر نمی‌باشند.