ریتینر های لینگوالی معمولا در مواردی که احتمال بی ثباتی در قوس وجود دارد و ریتنشن طولانی مدت نیاز است به کار می روند.

برای حفظ موقعیت دندان های ثنایای فک پایین در طی رشد تاخیری مندیبل، لینگوال بار ثابت که به دندان های نیش متصل می شود و یا ریتینر ثابت لینگوالی که از دندان نیش تا نیش را در بر می گیرد مفید هستند. حفظ دیاستم بسته شده دومین مورد تجویز ریتینر های لینگوالی می باشد. بهترین ریتینر یک قطعه سیم انعطاف پذیر می باشد که به دندان ها باند شده است. سیم برای اجتناب از تداخل اکلوزالی باید به خوبی روی سطح سینگولوم دندان ها فرم داده شود. هدف، نگه داشتن دندان ها در کنار هم به همراه امکان حرکت جزئی آن ها می باشد. رعایت بهداشت نواحی بین دندانی با این ریتینر ها دشوار است. هنگامی که سیم مولتی استرند به همه دندان های قدامی باند می شود تجمع پلاک بیشتر از وقتی است که یک سیم سنگین فقط به دندان های نیش باند شده باشد؛ هر چند که حالت اخیر در حفظ نظم انسیزور ها موفق تر است.