Lefort I, II, III Surgical Procedure
تکنیک استئوتومی لفورت I در هیپوپلازی و دفورمیتی های شامل افزایش و یا کاهش رشد عمودی فک بالا و همچنین پروگناتیسم و رتروگناتیسم فک بالا کاربرد دارد.
در این تکنیک برش داخل دهانی در وستیبول باکال فک بالا از ناحیه مولر یک سمت تا سمت دیگر جهت اکسپوز دیواره های قدامی و لترالی فک بالا داده می‌شود. استئوتومی جانبی فک بالا از سمت خلف در باترس زایگوماتیکوماگزیلاری آغاز می‌شود، سپس به سمت استخوان Piriform پیش می‌رود. پس از برش دیواره جانبی خلفی فک بالا، استئوتومی به سمت پایین و خلف به سوی اتصال فک بالا و صفحه پتریگوئید انجام می‌شود و سپس سپتوم استخوانی در کف بینی برش داده می‌شود. سپس همین پروسه در سمت مقابل انجام می‌شود.
لفورت II برای اصلاح هیپوپلازی نازوماگزیلاری انجام می شود که در آن صورت مرکزی عقب‌تر از اربیت و زایگوما قرار گرفته است. بنابراین، استئوتومی لفورت II بینی و فک بالا را در برمی‌گیرد. در این تکنیک استئوتومی از قسمت تحتانی استخوان نازال شروع شده و تا دیواره میانی اربیت و سپس به سمت پایین تا کف اربیت در خلف نازولاکریمال و نهایتاً به سمت مارجین اینفرا اربیتال و زائده آلوئولار ادامه می‌یابد. سپس این قطعه متحرک و جابجا می‌شود.
لفورت III برای درمان هیپوپلازی‌های صورت میانی در بیماران سندرمیک استفاده می‌شود و بینی، فک بالا ، اربیت و گونه‌‌ها را در بر می‌گیرد. در این تکنیک برش استئوتومی از قوس زایگوماتیک شروع می‌شود و سپس سچور فرونتو زایگوماتیک جدا می‌گردد. پس از آن برش بصورت مدیالی تا اینفریوراربیتال فیشور و کف اربیت رسیده و سپس به سمت خلف تا کانال نازولاکریمال گسترده می‌شود و سپس تا پل بینی امتداد. همین پروسه در سمت مقابل نیز انجام می‌شود و بدین ترتیب میانی اسکلت فاسیال متحرک و جدا وجابجا می‌شود.
نام نویسنده:
منابع:
Mani V. Surgical correction of facial deformities. Jaypee brothers; 2010.
مبنع جهت مطالعه بیشتر:
Balaji SM. Textbook of oral and maxillofacial surgery. Elsevier; 2009.