H.N.Nance در سال 1947 اختلاف بین مجموع عرض مزیو دیستال کانین و مولر های شیری را با کانین و پرمولرها دائمی جایگزین آن به این نام معرفی مود. بنابه نظر Moyers این اختلاف در هر نیمه فک بالا 0.9 میلی متر و در فک پایین 1.7 میلی متر است. این بدان معناست که با خارج شدن کانین و مولرهای شیری از دهان و ورود جایگزینهای دائمی آنها، در هر نیمه فک پایین 1.7 میلی متر و در فک بالا 0.9 میلی متر فضای خالی باقی میم ماند که در صورتی که به حال خود رها شود، توسط حرکت مزیالی مولر بسته می شود.