این شاخص در سال 1963 به عنوان روشی برای ارزیابی شدت و کمیت التهاب لثه معرفی شد. هر چهار سطح لثه ای دندان (فاسیال و مزیال و دیستال و لینگوال) برای التهاب ارزیابی می شوند(به لثه ی طبیعی نمره ی صفر و به لثه ای که به شدت ملتهب است و خونریزی خودبخود دارد نمره ی 3 تعلق می گیرد). به لثه ی با التهاب خفیف و بدون خونریزی حین پروبینگ نمره ی یک وبه لثه ی باالتهاب متوسط و خونریزی نمره ی دو تعلق می گیرد. و به این ترتیب میانگین نمره ها برای هر بیمار محاسبه می شود.