بیمار باید متوجه باشد که درمان برای اوست نه برای ارتدنتیست و والدین. چنانچه کودک نتواند با دستگاه کنار بیاید باید راه حل آبرومندانه ای برای قطع درمان برگزید چرا که به علت اینکه بعدها درمان های دیگری مورد نیاز خواهند بود باید احترام فرد حفظ شود. در این افراد باید درمان برای مدت مشخصی قطع شود و البته مضرات عدم همکاری هم توضیح داده شود. یک راهبرد مناسب جهت مدیریت بیمار با همکاری ضعیف که به عدم همکاری خود در پوشیدن دستگاه اعتراف نمی کند و  والدینش نیز اصرار دارد که دستگاه را استفاده می کند، قانون 6-3 ماه است. کلینیسین در این زمان به والدین می گوید امکان وارد آمدن صدمه به کودکانی که دستگاه را مرتب می پوشند ولی حرکات دندانی در آنها رخ نمی دهد وجود دارد که احتمالا به علت استخوان غیر نرمال کودکشان است و می بایست درمان قطع شود. این مساله یکی از دو پاسخ زیر را بر می انگیزد. اگر کودک و والدین تمایل به همکاری نداشته باشند این تصمیم را می پذیرند. از سوی دیگر اگر مایل به همکاری باشند می پذیرند که دستگاه را به مدت طولانی تری استفاده کنند و خواستار برگرداندن دستگاه می شوند. در این حالت دستگاه به بیمار باز گردانده می شود با این پیش شرط که اگر تا شش ماه حرکتی انجام نشد درمان قطع می گردد. کنترل رفتاری در بیماران با انواع دستگاه ها به ویژه متحرک مهم است. چنانچه قطع درمان پس از شش ماه ضروری باشد هنوز هم امکان درمان در زمان دیگر توسط سایر دستگاه های فانکشنال و یا کشیدن دندان و جود دارد لذا قطع زود هنگام درمان در کودکان مقاوم بسیار مهم است.