طبق این تئوری هم مقدار پلاک دندانی و هم ترکیب میکروبیال ویژه پلاک می توانند موجب انتقال از سلامت به بیماری شوند. تغییر در وضعیت میزبان نظیر التهاب و یا تخریب بافتی و جریان مایع لثه ای زیاد می تواند منجر به تغییر جمعیت میکروبی پلاک شود. تعداد گونه های مفید کاهش و تعداد گونه های بالقوه پاتوژن افزایش می یابد. ایت تغییر تدریجی در جمعیت میکروبی dysbiosis نام دارد و می تواند منجر به بیماریهای مزمن نظیر پریودنتیت شود. برطرف کردن اتیولوژی نظیر میکروبیال یا میزبان یا محیطی می تواند منجر به بازسازی هومئوستاز میکروبیال شود. هدف قرار دادن میکروارگانیسم های ویژه کمتر موثر است چون موجب بافی ماندن شرایط بیماری می شود.