Chlorhexidine / CHX
کلرهگزیدین یکی از دهانشویه های پرمصرف است که در دندانپزشکی برای درمان عفونت های دهان زخم های دهان و لثه به کار می رود. کلرهگزیدین بر طیف وسیعی از باکتریهای گرم مثبت و منفی و همچنین برخی از قارچ‌ها و برخی از ویروس‌ها از جمله ویروس مولد ایدز و هپاتیت مؤثر است. کلرهگزیدین به صورت محلول موضعی کاربردهای غیردهانی نیز دارد.
[dt_divider style=”thin” /]
[dt_divider style=”thick” /]
[dt_divider style=”thick” /]
یک بیس بی گوآنید کاتیونیک است که به عنوان آنتی سپتیک وسیع الطیف در پزشکی از دهه ی 1950 استفاده می شده است. بر اساس دوز باکتریواستاتیک یا باکتریوسیدال است. عوارض جانبی کلرهگزیدین شامل افزایش تشکیل جرم و تغییر حس چشایی و رنگ گرفتن دائمی دندانهاست.
نام نویسنده:
منابع:
- “Chlorhexidine Gluconate topical”. The American Society of Health-System Pharmacists. Archived from the original on 13 January 2017. Retrieved 8 January 2017.
- ^ Jump up to:ab c WHO Model Formulary 2008 (PDF). World Health Organization. 2009. pp. 321–22. ISBN 9789241547659. Archived(PDF) from the original on 13 December 2016. Retrieved 8 January2017.
- American Dental Association: Guide to dental therapeutics,ed 2, Chicago, 2000, ADA.
Loesche WJ, Lopatin DE. Interaction between periodontal
disease, medical disease and immunity in the older
individual. Periodontol 2000. 1998;16:80.
Wells LM, Kolavic S, Niessen LC, et al. Caring for older
adults: maintaining oral health for a lifetime. Lippincott:
Philadelphia; 1996. Hardin JF. Clark’s clinical dentistry. vol 1.