در نوع اول هدکپ از تکیه‌گاه ناحیه اکسیپیتال استفاده می‌کند و در ناهنجاری Class III ناشی از بزرگی فک پایین در حد خفیف و متوسط کاربرد دارد. این وسیله بازدارنده، جلو رشد فک پایین را گرفته یا حداقل مانع نمود رشد این فک در جهت جلو می‌شود.

بیشترین موفقیت این وسیله برای درمان رشد بیش از حد مندیبل در بیمارانی است که در دوره دندانی شیری و مختلط هستند و مشکل اسکلتی خفیف داشته و می‌توانند در اکلوژن مرکزی ثنایای خود را به حالت Edge to Edge یا نزدیک آن قرار دهند و همچنین صورتی با ارتفاع عمودی کوتاه یا حداقل طبیعی و نیز ثنایا های پایین نرمال و یا بیرون زده دارند.

در واقع آنچه که درمان با Chin Cup بدست می‌آید عبارت است از تغییر جهت الگوی رشدی فک پایین از افقی به عمودی که موجب چرخش چانه بطرف پایین و عقب می‌شود که باعث افزایش ارتفاع قدامی صورت هم زمان با تصحیح رابطه قدامی- خلفی می‌شود. علاوه بر این در نتیجه فشار وارده از جانب دستگاه روی لب پایین و سیستم دندانی این فک ثنایاها تمایل لینگوالی پیدا می‌کنند.

در نوع دوم از تکیه‌گاه قسمت فوقانی سر استفاده می شود تا کشش نیرو تا حد امکان در جهت عمودی به کاپ وارد شود که در بیماران با زاویه زیاد پلن مندیبل و افزایش ارتفاع یک سوم تحتانی صورت (Long Face) کاربرد دارد. نوع ورتیکال می‌تواند منجر به کاهش در زاویه پلن مندیبل و زاویه گونیال و افزایش در ارتفاع خلفی صورت شود. این وسیله نه تنها در افرادی که مال اکلوژن Cl III دارند بلکه در هر بیماری که نباید ارتفاع قدامی صورت افزایش یابد می‌تواند استفاده شود. از آن جا که تصحیح رشد بیش از حد مندیبل فقط در دامنه محدودی می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد، اثرات درمانی Chin Cup موقتی بوده و با رشد بعدی کاهش می‌یابند. به منظور موفقیت در بیماران با جلو زدگی متوسط مندیبل مراحل متعدد پوشیدن چین کاپ نیاز است یعنی حتی بیماران درمان شده نیز می بایست در فواصل 4 تا 6 ماهه بررسی مجدد شوند تا زمانی که رشد اصلی متوقف گردد. بیماران با مشکل Class III شدید ناشی از مندیبل بیرون زده در آینده اغلب نیاز به جراحی جهت تصحیح پیدا خواهند کرد.