با نگاه به کلیشه های رادیوپرافیک با انبوهی از ساختمانهای متراکم مواجهیم که درک بهتر مسایل در آن در گرو ساده سازی تصاویر است. در نمای Lateral Cephalometric برای ایجاد چنین حالتی، تصاویر به شکل انتخابی بر روی کاغذ استات سلولز رسم می شوند. معمولا در ابتدا تصویر روی یک منبع نورانی قرار می گیرد و در حالی که یک برگه سفالومتری روی آن چسبانده شده است به کمک یک مداد نازک، ساختمانهای نسج سخت با یک ترتیب خاص از قاعده جمجمه تا فک بالا و فک پایین مکان یابی شده و سپس نقاط بر اساس ایده ای که عمل کننده دارد به هم وصل و خطوط و پلانها شکل می گیرند. اندازه گیریهای طولی و زاویه ای در نهایت عمل کننده را به یک برداشت تشخیصی از وضعیت موجود می رساند. اینکه چه خطوط و یا زوایایی می تواند برای ما مورد استفاده قرار گیرد در قالب آنالیز های سفالومتریک مطرح می گردند.