Cariogenic biofilm

باکتری های پوسیدگی زا در پلاک دندان ،کربوهیدرات های کوچک برای انرژی وتولید محصولات جانبی اسیدآلی متابولیزه می کنند . این اسیدهای آلی اگر در اکوسیستم بیوفیلم برای مدتها طولانی موجود باشند، می توانندPH بیوفیلم را به زیر حد بحرانی (5.5 برای مینا و 6.2 برای عاج)پایین بیاورند.PHپایین در تلاش برای رسیدن به تعادل ، کلسیم وفسفات را از دندان به بیوفیلم منتقل می کند. بنابر این نتیجه آن از دست رفتن مواد معدنی دندان یا دمینرالیزسیون است.

محیط های دندانی مطلوب برای حمل بیوفیلم پاتوژنیک شامل 1) پیت وفیشورها-2) سطوح صاف مینایی بلا فاصله زیر تماس پروگزیمالی و1/3 ژنژیوال سطوح فاسیال ولینگوال تاج کلینکی -3) سطوح ریشه ای ،خصوصا در نزدیکی خط سرویکال-4) نواحی زیر لثه ای این نواحی مربوط به مناطقی است که اغلب پوسیدگی ها در آنجا بروز می کند.

نام نویسنده:

منابع:

Heymann HO,Swift Jr.EJ,Ritter AV. Sturdevant’s Art and Science of Operative Dentistry. 6th ed.Elsevier,april,2013.ch2 p48-49