Adhesive یک ماده چسبنده است که از طریق گیر کردن مکانیکی به بی‌نظمی‌های سطح مینای دندان از یک سمت و نقاط گیر ایجاد شده در قاعده اتچمنت های ارتودنسی از سوی دیگر اساس باندینگ را تشکیل می‌دهد. یک ماده موفق جهت باند بایستی شرایطی داشته باشد که عبارتند از:
دارای ثبات ابعادی باشد، حالت مایع و روان داشته تا بتواند به سطح مینا نفوذ کند، از مقاومت ذاتی بالا برخوردار باشد و کاربرد بالینی آسانی داشته باشد.
دو نوع ادهزیو جهت باند براکت ها به کار می‌روند: رزین های آکریلیک که براساس آکریل‌های سلف کیور بوده و برای براکت های پلاستیکی مناسب‌ترند، و رزین های دی‌آکریلیک که دارای پایه اپوکسی رزین تغییر یافته با آکریل هستند (مانند GMA- Bis) که پس از پلیمریزه شدن، یک شبکه سه بعدی ایجاد می کنند که به افزایش استحکام، کاهش جذب آب و کاهش انقباض پلیمریزاسیون می‌انجامد و قوی‌ترین ادهزیو برای براکت های فلزی می باشند. در حال حاضر رزین های آکریلی فیلردار Bis- GMA ماده ترجیحی جهت باندینگ هستند که فرمولاسیون های مختلف آن در ترکیب و میزان فیلر با هم تفاوت دارند. وجود رنگ ‌بندی‌های مختلف می‌تواند برداشت باقیمانده ‌های رزین را پس از برداشتن براکت ها از روی مینای دندان تسهیل نماید.
پلیمریزاسیون این مواد می‌تواند به صورت شیمیایی (Self-Cure) باشد مانند ادهزیوهای No-Mix که معمولاً بعد از 30 تا 60 ثانیه واکنش پلیمریزاسیون انجام می‌شود.
پلیمریزه شدن با کمک نور (Light-Cure) با ادهزیوهای Light Polymerized در مواردی که Setting سریع ضروری است (مثل Rebonding یک براکت شل یا باند براکت به کانین نهفته بعد از اکپسوز جراحی با ریسک خونریزی)، ویا در موارد نیاز به زمان طولانی برای کار اندیکاسیون دارد.
براکت های فلزی یا سرامیکی با کامپوزیت لایت کیور Pre-coated که در محفظه ‌های مناسب نگهداری می‌شوند دارای مزایای کیفیت ثابت ادهزیو، کاهش اضافات، بهبود کنترل عفونت و استحکام باند کافی هستند که اخیراً محبوبیت یافته‌اند.