جزء کنترل کننده عمودی دندان ها در دستگاه ‌های ارتدنسی می‌باشد. این موانع اکلوزالی یا ثنایایی با فراهم آوردن امکان رویش دندان ها و یا با جلوگیری کردن از رویش آنها سبب کنترل موقعیت عمودی دندان های قدامی و خلفی می‌شوند.
استاپ های خلفی می‌توانند از سیم و یا آکریل ساخته شوند. بایت بلاک های آکریلی کامل از رویش دندان های هر دو قوس جلوگیری می‌کنند و در کنترل ابعاد عمودی صورت بسیار مفیدند. این اجزاء می‌توانند در افراد با افزایش ارتفاع قدامی تحتانی صورت و تمایل به اپن ‌بایت مورد استفاده قرار گیرند. در افرادی که دارای رشد باقیمانده هستند، با رشد عمودی راموس و بلندتر شدن آن بین فک بالا و پایین فاصله‌ای ایجاد می‌شود که دندان های خلفی برای جبران به آن فضا می‌رویند. زمانی که توسط بایت بلاک ها جلوی رویش آن ها گرفته شود، با برداشت پلاک جهت برقراری اکلوژن، فک پایین در جهت بالا و قدام خواهد چرخید. به علاوه در صورتی که ضخامت بایت بلاک از Free Way Space بیشتر باشد، کشش بافت نرم و عضلات جونده سبب فشرده شدن دندان ها روی آکریل بایت پلیت شده و نیرویی اینترود کننده به دندان ها وارد خواهد کرد که دندان های خلفی را تا حدی اینترود خواهد نمود. همچنین به دلیل ایجاد کشیدگی در عضلات بالا برنده فک پایین و اعمال نیروی کششی روی کندیل فک پایین، رشد طولی راموس نیز تحریک می‌شود و فک پایین در جهت بالا و بستن بایت خواهد چرخید.
بایت بلاک های خلفی را می‌توان با دستگاه ‌های فانکشنال جهت محدود کردن رویش دندانهای خلفی و کاهش ارتفاع عمودی فک بالا استفاده کرد تا حداکثر فایده از رشد در بعد قدامی خلفی حاصل شود. در این حالت ضخامت بایت باید از حالت استراحت طبیعی بیشتر باشد تا در جلوگیری از رویش مولرها مؤثر باشد. در بعضی دستگاه ‌های فانکشنال آکریل روی دندان های ثنایای فک پایین را می‌پوشاند و به عنوان یک متوقف کننده (Stop) ثنایایی برای ثنایاهای فک بالا عمل کرده و از رویش دندان های ثنایا در هر دو قوس جلوگیری می‌کند. این استاپ ها را همچنین می‌توان به سطح فاسیال گسترش داد و توسط آن ها موقعیت قدامی خلفی دندان های ثنایا را کنترل کرد.