این اصطلاح ابتدا توسط Axel Lundstrom در سال 1923تعریف شد. وی اتصال استخوان آلوئول و استخوان قاعده فکین در ناحیه آپکس دندان ها را Apical Base نامید. Andrews نیز WALA Ridge را تعریف کرد که بر اساس آن بافت نرم کراتینزه که مستقیما نزدیک Mucogingival Line قرار گرفته و نشان دهنده ناحیه Apical Base است.
برای تعیین Apical Base روش های مختلفی ارائه شده است.Howes و Rees، 5 میلیمتر جینجیوالی تر از Gingival Zenith دندان های ثنایا و کانین و پره مولر(و یا مولر شیری) را Apical Base نامیدند. در این روش نقطه مرجع قدامی روی کست، توسط خط عمودی بر پلن اکلوزال که از کانتکت ثنایاها می گذرد و تا 8 میلیمتر جینجیوال تر از مارژین لثه ادامه میابد مشخص می گردد. نقطه مرجع خلفی نیز 8 میلیمتر جینجیوالی تر از مارژین لثه در امتداد کانتکت مزیالی مولر اول مشخص می گردد. طول خطی که از این سه نقطه می گذرد همان طول Apical Base است.