ناحیه ای سه بعدی است که دارای ابعاد باکولینگوالی، مزیودیستالی و جزء عمودی است. در کودکان این ناحیه حاوی بخش های تشکیل شده دندان های شیری و دائمی است. در دوره دندانی شیری این ناحیه در برگیرنده آپکس دندانهای شیری و بخش های تشکیل شده دندان های دائمی است. در دوره دندانی مختلط، ریشه ی دندان های دائمی و شیری و بخش های تشکیل شده دندان های دائمی را در بر می گیرد. در افراد بالغ، منطقه اپیکالی ناحیه ای است که اپکس دندان های کاملا تشکیل شده به طور نرمال می توانند در آن قرار بگیرند. باید توجه داشت که اندازه منطقه اپیکالی معمولا ارتباطی با فضای مورد نیاز دندان ها ندارد. گاهی این ناحیه به میزان قابل ملاحظه ای بزرگتر از حد مورد نیاز برای دندان ها است. با این حال یک رابطه منطقی بین فضای مورد نیاز و فضای در دسترس وجود دارد. به هر حال وجود منطقه آاپیکالی خیلی کوچک برای جا دادن دندان ها شایع است. به طور طبیعی اندازه منطقه اپیکالی اثر مهمی روی موقعیت دندان ها هنگامی که رویش نیافته اند، دارد. همچنین در انتقال از سیستم دندانی شیری به دائمی و جایگاه نهایی دندان های دائمی نیز نقش مهمی ایفا می کند.