الگوی جویدن در بالغین کاملا متفاوت از کودکان است. بالغین به هنگام جویدن دهانشان را مستقیم باز می کنند و سپس فک را به طرفین حرکت داده و نهایتا دهان را می بندند تا دندان ها به تماس برسند.

کودکان بر خلاف بالغین، از همان ابتدا فک را به یکی از طرفین باز می کنند.

تبدیل الگوی جویدن کودکی به الگوی جویدن بالغین با تکامل دندان های نیش دائمی در ارتباط است به نحوی که در افرادی که فاقد عملکرد نرمال دندان های نیش هستند، مانند افراد با اپن بایت قدامی شدید، الگوی جویدن کودکان باقی می ماند.