آنالیز بولتون (1958) نسبت عرض مزیودیستالی دندان های فک بالا در برابر دندان های فک پایین را برای محاسبه اختلاف اندازه دندان ها محاسبه می نماید. این آنالیز در مرحله دندانی دائمی به کار می رود و دارای دو بخش شامل Overall Ratio و Anterior Ratio می باشد. در محاسبه Overall Ratio مجموع عرض های مزیودیستالی 12 دندان فک پایین (بجز دندان های مولر دوم و سوم) بر مجموع عرض های مزیودیستالی 12 دندان فک بالا تقسیم می گردد و در عدد 100 ضرب می شود. بررسی بولتون نشان داد که نسبت متوسط 91.3% برای Overall Ratio سبب ایجاد روابط ایده آل اوربایت و اورجت دندان ها و نیز اکلوژن خلفی مناسب می گردد.  در Anterior Ratio این نسبت برای 6 دندان قدامی (کانین تا کانین) محاسبه می گردد و حاصل آن در وضعیت ایده آل برابر 77.2% می باشد. اعداد بیشتر از این نسبت ها نمایان گر بزرگ تر بودن نسبی دندان های پایین است و اعداد کمتر نشان گر کوچک تر بودن نسبی دندان های پایین است. در این آنالیز فرض بر این است که اندازه کمتر دندان ها معمولا درست می باشد. بولتون برای محاسبه سریعتر جدولی را ارائه نمود که در صورتی که نسبت مورد نظر به اندازه دو انحراف معیار از نسبت واقعی اختلاف داشته باشد، اختلاف معنی دار خواهد بود. تقریبا 5% افراد در جوامع مختلف دارای دیسکرپانسی اندازه دندان ها هستند که دلیل عمده آن کوچکی دندان های لترال فک بالا است. برای رفع دیسکرپانسی می توان از روش هایی چون کشیدن دندان ها، استریپ نمودن و افزایش عرض مزیودیستالی به کمک ترمیم دندانی بهره گرفت.