به معنی ثبت بایت بیمار می‌باشد و بسته به اهداف تشخیصی و یا درمانی به روش‌های متفاوتی تهیه می‌گردد. ارزیابی اکلوژن نیازمند قالبگیری و تهیه کست و نیز ثبت روابط اکلوزال است. ثبت بایت برای کست مطالعه در حالت سنتریک اکلوژن بیمار (CO) (یا حداکثر تماس کاسپی دندانها) صورت می‌گیرد. برای این کار می‌توان از یک موم بایت و یا رکورد پلی‌سایلوکسان استفاده نمود، در صورتی که رابطه حد اکثر تماس دندان های دو فک (MI) با موقعیت تماس اولیه دندان ها تفاوت زیادی داشته باشد یعنی در صورت وجود شیفت قدامی و یا جانبی بیشتر از 1 تا 2 میلی‌متر، ثبت بایت بیمار باید در حالت CR انجام شود. با کمک موم اکلوژنی که بایت بیمار را ثبت نموده است می‌توان کست های گچی را در ارتباط درست با یکدیگر مطابق با وضعیت اکلوژنی و بایت بیمار قرار داد که با تریم کستها و یا انتقال به آرتیکولاتور در صورت نیاز این رابطه حفظ می‌گردد. برای ثبت بایت ابتدا موم نرم شده با فشار روی دندان های فک بالا قرار داده می‌شود به گونه‌ای که اثر همه دندان ها بر آن نقش ببندد. سپس از بیمار خواسته می‌شود که فک پایین را در وضعیت خواسته شده بسته به هدف ارتودنتیست ببندد. وقتی که بایت به صورت صحیح ثبت شد موم پس از سرد شدن از دهان خارج می‌شود و از جهت کافی بودن اثر دندان ها و نبود تداخلات بافتی بررسی شده و می‌توان جهت اطمینان دوباره آن را امتحان نمود. باید دقت شود هیچگونه تداخل بافت نرم با موم که سبب انحراف فک پایین یا مانع بستن آن شود (مانند تداخل در ناحیه رترومولارپد) پیش نیاید. برای اهداف درمانی نیز ثبت بایت بسته به نوع دستگاه مورد استفاه با روش‌های متفاوتی انجام می‌گیرد. بعنوان مثال در ساخت دستگاه‌ های فانکشنال برای درمان مال اکلوژن Cl II موم بایت با جلو آوردن فک پایین و خارج کردن کندیل از گلنوئید فوسا تهیه می‌شود. در دستگاههای فانکشنال برای موارد Cl III بایت بیمار با باز کردن عمودی دهان (چرخش فک حول کندیل) ثبت می‌شود. برای درمان مال اکلوژن اپن بایت، میزان باز شدن عمودی دهان جهت ثبت بایت بیشتر از میزان Free Way Space خواهد بود.